Ούτε μια εβδομάδα δεν άντεξαν οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης των Παπανδρέου – Βενιζέλου για την δήθεν «σωτηρία της Ελλάδας» στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης Πέμπτης
Δεν ήμασταν, λοιπόν, ούτε τρελοί ούτε εμπαθείς όταν γράφαμε για τα γκρίζα σημεία της συμφωνίας συνιστώντας στην κυβέρνηση να μην πανηγυρίζει. Ούτε ο Σαμαράς ήταν εκτός τόπου και χρόνου όταν δήλωνε ότι η συμφωνία δεν ήταν τίποτα άλλο από μια. “παράταση ζωή σε μια Οικονομία που αργοπεθαίνει…”.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
- Μετά την Moody’s και η ”Standard & Poor’s” ανακοίνωσε νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας, εξαιτίας “του κινδύνου για στάση πληρωμών από μέρους τηςΕλλάδας“.
- Η νευρικότητα στις αγορές συνεχίζεται καθώς όλοι αρχίζουν σιγα-σιγά και αντιλαμβάνονται ότι οι ηγέτες της Ευρωζώνης “δεν ξέρουν τι υπέγραψαν για την Ελλάδα”!!!
- Αποκαλύπτονται σταδιακά οι δυσμενέστατες συνέπειες που θα έχει για τον ελληνικό λαό η επαχθής συμφωνία με την ευρωζώνη και τους ιδιώτες πιστωτές για την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της χώρας, καθώς προαναγγέλλονται νέο Μνημόνιο και περισσότερα μέτρα.
- Η συμφωνία αναχρηματοδότησης του χρέους συνοδεύεται από εκχωρήσεις στοιχειωδών δικαιωμάτων του ελληνικού κράτους και συνεπάγεται ουσιαστικά την πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδος (βλ. χθεσινές δηλώσεις Σόϊμπλε)
Όσοι, λοιπόν, πανηγύριζαν για την συμφωνία δεν κατάλαβαν ούτε γιατί απέτυχε το Μνημόνιο, ούτε γιατί δεν άρκεσε το Μεσοπρόθεσμο, ούτε γιατί κι η νέα συμφωνία δεν αρκεί.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν όσα ήδη γράψαμε για τη νέα συμφωνία, για να έχετε μπούσουλα τις ήμερες που έρχονται
Ουσιαστικά, η “λύση” που ανακοινώθηκε την περασμένη Πέμπτη στις Βρυξέλλες είναι πολύ περιορισμένη, για να επιτρέψει στην Ελλάδα να ανταποκριθεί. Πρόκειται επί της ουσίας για μια μεσοβέζικη λύση, για έναν συμβιβασμό των αντιτιθέμενων απόψεων, για τους εξής λόγους:
1. Δεν συμφωνήθηκε ευρωομόλογο, αλλά δόθηκαν εγγυήσεις για τον ελληνικό δανεισμό, κάτι δηλαδή που μοιάζει σαν «άτυπο ευρω-ομόλογο». Δεν υπάρχει όμως ούτε ο απαραίτητος αυτοματισμός, ούτε παρέχεται πλήρης κάλυψη σε όσες χώρες θα είχαν πρόβλημα. Επομένως, οι κερδοσκοπικές επιθέσεις θα επανέλθουν
2. Συμφωνήθηκε η επαναγορά ομολόγων μέσω του Προσωρινού Μηχανισμού Στήριξης (EFSF) από τη δευτερογενή αγορά, πράγμα που θα μπορούσε να εμποδίσει τις επιθέσεις των κερδοσκόπων. Δεν δόθηκαν όμως τα απαραίτητα κεφάλαια στο Μηχανισμό (EFSF) ώστε να μπορέσει να παρέμβει στις αγορές όταν και όπου χρειαστεί. Με άλλα λόγια, βγήκαν τα «όπλα» στο πεδίο της μάχης, αλλά δεν τους δόθηκαν ούτε «καύσιμα» ούτε «πυρομαχικά»…
3.Προβλέπεται μείωση του ελληνικού χρέους και του κόστους εξυπηρέτησής του, αλλά σε βαθμό που κρίνεται από όλους εντελώς ανεπαρκής: Το χρέος θα μειωθεί κατά 11,5% ή 26 δισεκατομμύρια, πράγμα που σημαίνει ότι θα φτάσει το 150% περίπου, αν όλα πάνε καλά (από 127% που ήταν το 2009). Και οι τόκοι θα μειωθούν κάπως σε σχέση με εκεί που θα έφταναν αλλιώς, αλλά και πάλι θα παραμείνουν πάνω από 18 δισεκατομμύρια το χρόνο (σε σχέση με 16 που είναι σήμερα και 13 που ήταν το 2009).
4. Καλύφθηκε η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, αλλά δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη ακόμα, ώστε αυτή η ρευστότητα να φτάσει στην πραγματική οικονομία.
5. Αναγνωρίστηκε, εμμέσως έστω, η ανάγκη Ανάκαμψης της Ελληνικής Οικονομίας. Και προωθείται η ιδέα μια επενδυτικής ενίσχυσης. Μέσω μιας πρωτοβουλίας, που αρχικά ονομάστηκε ένα σύγχρονο «Σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα, λίγο αργότερα, όμως, αυτός ο όρος σιωπηλά αποσύρθηκε από το τελικό κείμενο της απόφασης. Τελικώς διευκρινίστηκε ότι θα πρόκειται μάλλον για διευκόλυνση απορρόφησης των υφισταμένων διαρθρωτικών κοινοτικών κονδυλίων, των ΕΣΠΑ. Αν και αφήνεται να εννοηθεί – χωρίς καμιά απολύτως δέσμευση, μέχρι στιγμής – ότι θα δοθούν κι άλλα.
6. Αρκετές μέρες αργότερα, καθίσταται ολοένα και πιο σαφές πως όλο το πακέτο στηρίζεται σε δύο επισφαλείς προϋποθέσεις: Η πρώτη αφορά στο πώς κάτοχοι ελληνικών ομολόγων ύψους 54 δισ. ευρώ -οι οποίοι θα ρευστοποιούσαν τα ομόλογά τους μέχρι το 2014- θα επιλέξουν να τα ανταλλάξουν με νέα ομόλογα διάρκειας 15 έως 30 ετών. Η δεύτερη είναι πώς η Ελλάδα θα μπορέσει να αντλήσει 28 δισ. ευρώ από ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Εάν κάποια από τις δύο παραπάνω προϋποθέσεις δεν πραγματοποιηθεί, τότε το ύψος του συνολικού πακέτου στήριξης των 109 δισ. ευρώ πιθανότατα θα πρέπει να αναθεωρηθεί και πάλι ανοδικά.
7. Οι ελληνικές τράπεζες έλαβαν υπόσχεση για κεφάλαια 20 δισ. ευρώ ώστε να αντισταθμίσουν τις ζημίες από τα κρατικά ελληνικά ομόλογα που έχουν. Επιπλέον 35 δισ. ευρώ χρειάζονται για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες roll-over και ανταλλαγής των ομολόγων μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Άλλα 20 δισ. ευρώ χρειάζονται για το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων. Ακόμη 20 δισ. ευρώ έχουν προγραμματιστεί για να πειστεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συνεχίσει να δανείζει τις ελληνικές τράπεζες. Πότε υποτίθεται ότι θα αντληθούν αυτά τα κεφάλαια;
Με λίγα λόγια, η νέα συμφωνία τα τινάζει όλα στον αέρα!
Και τώρα τι γίνεται;
Με την κυβέρνηση Παπανδρέου το έργο έχει ως εξής:
Σε λίγο θ’ αρχίσουν οι εκβιασμοί για την έκτη δόση.
Μετά θα έρθει το νέο Μνημόνιο.
Επειδή οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν, θα χρειαστούν νέα μέτρα
Και πάει λέγοντας για την έβδομη δόση…
Μας θέλουν δηλαδή μονίμως χρεωμένους.
Και μια χρεωμένη Ελλάδα, είναι μια ευάλωτη και αδύναμη Ελλάδα..
Επομένως, η χώρα έχει ανάγκη από μια άλλη πολιτική, με έμφαση στην ανάπτυξη. Και αυτήν την πολιτική δεν μπορεί, ή δεν θέλει να την εφαρμόσει ο κ. Παπανδρέου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου