του Κώστα Ροδινού
Ενώ κατά την διάρκεια του καλοκαιριού η χώρα βούλιαζε στην ύφεση και οι Έλληνες σε απόγνωση, ο ”πρωθυπουργός” της, Γιώργος Παπανδρέου κυκλοφορούσε ως τουρίστας και ο άλλοτε στενός του συνεργάτης …πειραματιζόταν με την απελευθέρωση των ΤΑΧΙ αναστατώνοντας τη χώρα. Πέρασε ένα Καλοκαίρι με ανούσιες συγκρούσεις, χωρίς να γίνει τίποτα ουσιαστικό.
Όμως, οι δεσμεύσεις προς τους δανειστές είναι δεσμεύσεις και οι ξένοι δεν είναι …ιθαγενείς. Εδώ που μας οδήγησε ο κ. Παπανδρέου έχουν το πάνω χέρι. Μπορούν ανά πάσα στιγμή να σταματήσουν τη χρηματοδότηση και η χώρα να βρεθεί στον καιάδα.
Έτσι, την περασμένη Παρασκευή, ο κ. Παπανδρέου «κάτι πήγε να κάνει, να ραδιουργήσει», όταν διέκοψε τις συνομιλίες με την τρόϊκα, αλλά μάλλον ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η αλήθεια είναι ότι πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος!
Στην τρόϊκα «του τα έχουν μαζεμένα» από εκείνο το Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου, όταν είπε ότι θα ψηφίσει νόμο, που θα απαγορεύει την πώληση δημόσιας περιουσίας!
Στην Ε.Ε. έχουν κουραστεί με την ευκολία που λέει «ναι» και ύστερα δεν κάνει τίποτα!
Ο κ. Παπανδρέου είναι πλέον «ένα πουκάμισο αδειανό». Ένας αναξιόπιστος και επικίνδυνος πολιτικός, που αφού βούλιαξε τη Ελλάδα σ’ ένα βαρύ χειμώνα παρατεταμένης ύφεσης, τώρα με την αβελτηρία του …απειλεί να τινάξει στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Ανοιχτά όλα τα σενάρια
Πολύ φοβούμαι ότι όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Ακόμα και τα έως πρόσφατα αδιανόητα. Δικαιολογημένα αναρωτιούνται όλοι, «και τώρα τι γίνεται;»
Ας επιχειρήσουμε να βάλλουμε τα πράγματα σε μια σειρά:
Πρώτον, έχουμε την πλήρη απομυθοποίηση του κ. Παπανδρέου στα μάτια εκείνων που έως πρόσφατα τον έβλεπαν ως δύναμη μεταρρύθμισης και αλλαγής. Ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν αποτελεί μέρος της λύσης, αλλά με τη συνολική πολιτική του συμπεριφορά επιδεινώνει το πρόβλημα.
Δεύτερον, έχουμε την πλήρη κατάρρευση της συνταγής που εισηγήθηκε η τρόϊκα. Η ύφεση όχι μόνο δεν «ρηχαίνει», όπως αλαζονικά διαβεβαίωνε το ελληνικό λαό από το βήμα της Βουλής ο κ. Παπακωνστανίνου, αλλά βαθαίνει! Στο πρώτο εξάμηνο του 2011 έφτασε στο εξωπραγματικό -7,3%, ενώ η ανεργία αναμένεται να ξεπεράσει το 20%. Τα πάντα είναι εκτός ελέγχου.
Τρίτον, η Ε.Ε. έχει κουραστεί να μας … διασώζει. Καθώς οι ελπίδες για μια σταθερή ευρωπαϊκή ανάκαμψη διαψεύδονται και οι φόβοι για μια νέα ύφεση επανέρχονται, ακούγονται όλο και περισσότερες φωνές ότι η Ελλάδα είναι μια «χαμένη υπόθεση». Δεν είναι λίγοι αυτοί που το διατυπώνουν ανοιχτά ότι ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να τα βάλει με το θηρίο που εξέθρεψε, δηλαδή τον σπάταλο δημόσιο τομέα και οι αντοχές της Κυβέρνησής του έχουν προ πολλού εξαντληθεί. Από την άποψη αυτή είναι πλέον αμφίβολη η χρησιμότητα του.
Τέταρτον, του παίγνιο που βρίσκεται εν εξελίξει επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα: μήπως το κόστος διάσωσης της Ελλάδος μπορεί να αποβεί μεγαλύτερο, από εκείνο μιας πιθανής εξόδου από την ευρωζώνη; Γιατί, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η «έξοδος» θα έχει κόστος και για την ευρωζώνη. Γιατί αν δεν είχε, θα μας είχαν ήδη πετάξει έξω με τις κλοτσιές.
Πέμπτον, η πολιτική κατάρρευση του κ. Παπανδρέου αναγκαστικά καθιστά τον Αντώνη Σαμαρά, ως τη μοναδική αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Πρώτον γιατί από την αρχή έλεγε ότι η συνταγή αυτή όχι μόνο δεν θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θα το επιδεινώσει. Δεύτερον, γιατί ήδη προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Τρίτον, γιατί είναι ο μόνος που έχει καταθέσει μια συνολική πρόταση εξόδου της χώρας από την παρούσα κρίση. Είναι θέμα χρόνο να το παραδεχθεί αυτό, ακόμα και η κ. Μέρκελ!
Μη διαχειρίσιμη κατάσταση
Με βάση τα ανωτέρω, η προοπτική για την κυβέρνηση είναι ζοφερή. Ο κ. Παπανδρέου μάλλον έκαψε νωρίς τα χαρτιά του. Τα στοιχεία δείχνουν την εικόνα μιας καθημαγμένης χώρας, χωρίς μέλλον. Όταν η ανεργία οδεύει προς το 25%, η κατάσταση είναι εφιαλτική. Δεν πάει άλλο! Ο κ. Βενιζέλος αντί να βάλει πάτο στο βαρέλι, μάλλον έβγαλε και τον τελευταίο…
Το ερώτημα επομένως είναι πόσο καιρό ακόμα μπορεί να αντέξει η παραπαίουσα κυβέρνηση; Όταν ο Πρωθυπουργός φοβάται να μιλήσει στη ΔΕΘ, η εκτίμησή μου είναι όχι για πολύ ακόμα.
Όμως, στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν μάθει να παραδίδουν την εξουσία. Παραμένουν γαντζωμένοι στις καρέκλες μέχρι τέλους, μήπως και την τελευταία στιγμή αλλάξει κάτι. Και αν δεν αλλάξει, να παραδώσουν στους επομένους μια μη διαχειρίσιμη κατάσταση για να αποτελέσουν παρένθεση.
Όι επιλογές της Κυβέρνησης είναι μετρημένες:
Η πρώτη είναι η συνέχιση του μνημονίου. Η επιλογή αυτή περιέχει δυο μεγάλα ρίσκα. Πρώτον θα φέρει την κυβέρνηση αντιμέτωπη με την κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ δεν αντέχει τα μέτρα που παίρνει η Κυβέρνηση του. Αν δεν αντέχει το ΠΑΣΟΚ, φαντάζεσθε πόσο αντέχει η κοινωνία!
Δεύτερον, η πολιτική αυτή πέραν του ότι συναντά την καθολική κοινωνική αντίσταση, δεν φέρει θετικά αποτελέσματα. Αντίθετα, οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή.
Για να περιοριστούν οι ζημιές, το «σύστημα» ανέλαβε να επιμερίσει τις ευθύνες και στα άλλα κόμματα, κυρίως στη Ν.Δ. Η χθεσινή αρθρογραφία του ΒΗΜΑΤΟΣ είναι ενδεικτική.
Η δεύτερη επιλογή, είναι ένα απονενοημένο διάβημα, μια τεχνητή ρήξη, η οποία θα χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές.
Επειδή η …σωτηρία απέτυχε, η μόνη εναλλακτική πρόταση που απομένει στον κ. Παπανδρέου είναι να παίξει το χαρτί της πτώχευσης!
Στόχος είναι να τρομοκρατήσουν στον κόσμο με ένα doomsday σενάριο, ώστε το μνημόνιο να φαίνεται ρεαλιστική επιλογή!
Με αυτό το δίλημμα θα βρεθεί αντιμέτωπος ο ελληνικός λαός. Να έχει να επιλέξει μεταξύ αργού και ξαφνικού θανάτου.
Για αυτό και είναι καθήκον του Αντώνη Σαμαρά να διώξει τον εφιάλτη που πλανάται πάνω απ’ τη χώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου