ΑΙΦΝΙΔΙΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΡΩΣΙΑΣ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Από  την  Ευδοκία  

Οι  νέες  αιφνίδιες  υπογραφές  για  τον  εφοδιασμό  της  ΕΕ  με  Ρωσικό  αέριο  μέσω  Τουρκίας  που  έπεσαν , ισχυροποιώντας  την   μέχρι  χθες  κλινικά  νεκρή   Ρωσοτουρκική  συμμαχία   και  αδρανοποιώντας  τη  δική  μας  σύμπλευση  με   την   διαχρονικά  φίλη  Ρωσία,  μας  χτυπάει  το  καμπανάκι  του  κινδύνου  και  μας  επιβάλλει  να  διερευνήσουμε  τα  αίτια,  πέραν  των  γνωστών  και  κατά  άνωθεν  διαταγών ¨  σφαλμάτων¨  των  πολιτικών  μας.
Αν  μελετήσουμε  τον  χάρτη   των  Ρωσικών  αγωγών   που  ξεκινούν  από  τα  βάθη  της  χώρας,  θα  δούμε  ότι  είναι  τέσσερις , παράλληλοι,  δύο  κεντρικοί  μεγαλύτερης   χωρητικότητας  που  διατρέχουν  την  χώρα  κατά  μήκος  και  φθάνουν  στην  κεντρική  Ευρώπη  και  δύο  μικρότεροι,  ο  νόρθ  στρίμ  και  ο  σάουθ  στρίμ,  ο  βόρειος  και  ο  νότιος  αγωγός,  που  διέρχονται  από  την  βόρεια  και  νότια  Ευρώπη.   Ο μεν  βόρειος  λειτουργεί  κανονικά,  περνάει  από  την  Βαλτική  και  φθάνει  στην  Γερμανία  με  παροχές  όμως  αερίου  λιγότερες  από  τις  τρέχουσες  ανάγκες  της.  Θεωρητικά  τις  πρόσθετες  ποσότητες  αερίου  θα  τις  παρείχαν  οι  δύο  κεντρικοί  αγωγοί,  οι  οποίοι  πρόπερσι  μπλοκαρίστηκαν  από  τα  γνωστά  προβλήματα  με  την  Ουκρανία,  δημιούργησαν  την  τεράστια  έλλειψη  στην  Ευρώπη  και  την  παγωνιά  στα  ευρωπαικά  σπίτια,  αλλά  και  στις  σχέσεις  Ρωσίας -  Ευρώπης.  Και  το  πρόβλημα  ξεπεράστηκε  με  την  Ουκρανία  μεν,    ανεφύησαν  νέα  προβλήματα  δε.   Οι  Ρωσικοί  αγωγοί  μπαίνουν  στην  Ευρώπη  από  την  Πολωνία  και  την  Σλοβακία,  όπου  ω  του  θαύματος  και  του  τυχαίου  εκεί  ακριβώς  μπήκε  η  αντιπυραυλική  ομπρέλα  του  ΝΑΤΟ,  που  εύλογα  αποτελεί  κόκκινο  πανί  και  κάζους  μπέλι  για  τους  Ρώσους   για  ένα  σωρό  λόγους  συν  αυτόν.  Αν  λοιπόν  οι  κεντρικοί  αγωγοί  παροχής  αερίου στην  Ευρώπη  μπορούν  εν  μια  νυκτί  να  μπλοκαριστούν,  ζητούνται  εναγωνίως  νέες  δίοδοι  και  εναλλακτικές.  Μια  από  αυτές  ήταν   ο  σάουθ  στρίμ  που  περνούσε  από  εμάς  καθώς  και  ο  Μπουργκάς  Αλεξανδρούπολη  που  επίσης  διερχόταν  από  εμάς   και  θα  εφοδίαζαν  αυτοί  μέσω  Ελλάδας  και  Ιταλίας  την  υπόλοιπη  Ευρώπη.  Κι  εδώ  αρχίζει  η  ελληνική  τραγωδία  με τις  γνωστές δήθεν  παλινωδίες  του  ΓΑΠ,  αλλά  και  η  εν  γένει  Βαλκανική  δηθεν  αλλοπρόσαλλη-  στην  ουσία  δια  ροπάλου  κατευθυνόμενη πολιτική.  Η  Βουλγαρία,  η  οποία  μηνύεται  και  πολύ  σωστά  από  την  Ρωσία  για  αθέτηση  της  σύμβασης,  έβαλε  την  ταφόπλακα  στην  καταλυτική  για  εμάς  συμφωνία,  καταδεικνύοντας  την  επιμονή  των  αντιπάλων  και  δίδοντάς  μας  σεμινάρια  άσκησης  εξωτερικής  πολιτικής,  βγαλμένα  απευθείας  από  τα  σπουδαστήρια  της  κόζα  νόστρα .  ΣΕ  αυτήν  την  περίπτωση  το  έμπειρο  μάτι  βλέπει  ποιος  κερδίζει  μεσοπρόθεσμα  και  μακροπρόθεσμα  και  κατανοεί  το  παρασκήνιο,  το  οποίο  αν  υποστηρίζεται  μετα  πάθους  από  εθνοπροδοτικές  κυβερνήσεις  τύπου  ΓΑΠ,  Παπαδήμα , πετυχαίνει  τα  μέγιστα.

Εδώ  λοιπόν  βλέπουμε  μία  μία  και  συστηματικά  οι  πόρτες  που  ανοίγει  ο  Πούτιν  να  κλείνουν,  να  του  γίνεται  ένα  άγριο  μαρκάρισμα  και  να  παίζεται   ένα  παιχνίδι  με  σημαδεμένα  χαρτιά.  Αν  κανείς   συνυπολογίσει  ότι  μέσω  της  Ευρασιατικής  Ένωσης  που  πρόσφατα   συγκροτήθηκε  υπάρχουν  προοπτικές   η  Ρωσία  να  αποκτήσει  πρόσβαση  και  χειρισμό  των  πετρελαίων  της  Μέσης  Ανατολής   και  των  κρατών  γύρω  από  την  Κασπία καταλαβαίνετε  ότι   το  παιχνίδι  που  παίζεται  είναι   το  σημαντικότερο  αυτή  τη  στιγμή  στον  πλανήτη  και  αποσκοπεί  να  γονατίσει  την  καλπάζουσα  Ρωσία.   Φυσικά  υπάρχουν  πολύ  ευρύτερες  και  βαθύτερες  πολιτικές  παράμετροι  και   πολύπλευρα  κέντρα  εξουσιών  και  παιχνιδιών  και  πλανητικών  στόχων ,  όμως  εδώ  ασχολούμαστε  με  το  παιχνίδι  το  ενεργειακό,  το  οποίο  όμως  είναι  και  άκρως  ενδεικτικό  των  μεθοδεύσεων  γενικά.  Όντας  λοιπόν  στον  τοίχο  η  Ρωσία,  βαλλόμενη  και  πολιτικά  μέσα  στη  χώρα  με  τις  υποβολιμιαίες   κινητοποιήσεις  κάποιων  ομάδων  για  τα  αποτελεσματα  των  πρόσφατων  εκλογών,  μοιραία   κάνει  επιλογές  έσχατης  ανάγκης  και  εναγκαλισμούς  με  χώρες  που  ούτε  ήθελε, ούτε  έπρεπε,  την  Τουρκία  εν  προκειμένω,  η  οποία  πάντα  έχει  αστραπιαία  ανακλαστικά  και  οσμίζεται   ή  δημιουργεί  την  ευκαιρία,  την  οποία  και  αρπάζει  στον  αέρα,  εν  αντιθέσει  με  τις  δικές  μας  κυβερνήσεις  που  απεμπολούν  και  τα  ήδη  κεκτημένα  μέσα  στην  διαπλοκή  και  την  ανικανότητά  τους.  Κι  εδώ  θέλω  να  τονίσω,  να  βροντοφωνάξω  αν  θέλετε,  πως   και  η  μουδιασμένη,  μίζερη, αποσυντονισμένη ,  αλληλοσπαρασσόμενη  και  μοιραία  στάση  όλων  ημών,  του  λαού  δηλαδή,   που  δεν  έχει  επίγνωση  της  δύναμής  του  και  της  Ιστορικής  στιγμής,  είναι  περισσότερο   καταστροφική  από  την  εγκάθετη  πολιτική  ηγεσία.  Το  έγκλημα  που  διαπράττεται   αυτή  τη  στιγμή  στη  χώρα  μας  δεν  είναι  των  πολιτικών,  αλλά  των  πολιτών  που  σιωπούν.  ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΔΡΑΣΟΥΜΕ  ΕΝΩΜΕΝΟΙ  ΕΣΤΩ  ΤΗΝ  ΥΣΤΑΤΗ  ΣΤΙΓΜΗ
Και   για  να  γυρίσω  στο  ενεργειακό,  οι  εκτιμήσεις  που  έγραψα  πιο  πριν   είναι  το  ένα  σενάριο.  Υπάρχει  όμως   πιθανότητα  βαθύτερου  και  πονηρότερου,  γιατί  δεν  νομίζω  ότι  ο  Πούτιν   είναι  ο  αντίπαλος   που  δεν  θα  ξεγλιστρήσει  κι  από  την  πιο   σφιχτή  λαβή  και  θα  συνεχίσει  τον  αγώνα  αποσκοπώντας  στην  δική  του  νίκη.  Το  δεύτερο  και  τρίτο  σενάριο  σε  επόμενο  άρθρο  φίλοι  συναγωνιστές,  έτσι  για  να  χτυπήσουμε  και  τα  τούρκικα  σήριαλ   που  μας  την  βγαίνουν  άγρια.

Πηγή