γραφει ο αρισταρχος
“Ελλάς, η μόνη χώρα που δεν υπάρχει Αγγλικός αναλφαβητισμός”

“Πως τάχω; Άντε καλέ, πως τάχω… για να κάνουμε το πραξικόπημα, όταν πάρετε πλειοψηφία”
Πώς να περιγράψω τα αισθήματα και τις σκέψεις μου Θεέ μου. Πώς να περιγράψω όσα προηγήθησαν και όσα δυστυχώς ακολούθησαν. Εκεί πάνω στο σανίδι, παρακολουθούμε έντρομοι να εκτυλίσσεται εδώ και μήνες ένα λιστοσήριαλ σε εικοσιτετράωρη βάση. Και τελικά η ψηφοφορία έβγαλε ένα… κλούβιο αβγό.
Άντε καλέ, που υπήρξε λίστα Lagarde. Κατασκεύασμα του Μπαξεβάνη ήταν. Φούσκα του φουσκωμένου ΣΥΡΙΖΑ ήταν. Μια αναταραχή με περίεργους θορύβους και αρμαγγεδώνες για να περάσει η αναλγησία των μέτρων και του ξεπουλήματος σε όσο το δυνατόν ήρεμα νερά μακριά από την οχλαγωγία της υποτιθέμενης λίστας των υποτιθέμενων φοροκλεπτών. Πλάκα κάναμε
Πως τάχω; Πάντως όχι τετρακόσια. Κάπου χάνω. Κάπου καίγομαι. Κάπου θα εκραγώ. Και από πού να ξεκινήσω. Από την ένδειξη αδιαφορίας εκ μέρους του πρωθυπουργού. Να μιλάει το ισοδύναμο πολιτικά μ’ αυτόν κι αυτός επιδεικτικά να απουσιάζει για να υποβιβαστεί το ζήτημα. Αυτό κι αν δεν είναι γράψιμο. Από τις απείρου κάλους ατάκες του τύπου “Καλά εσύ πάλι μεθυσμένη είσαι;” Από την μη παραπομπή έστω για διερεύνηση του πρώτου υπευθύνου του Γεωργίου Παπανδρέου για το πώς η χώρα έφτασε ως εδώ;
Άντε καλέ, σπάσαμε πλάκα. Ούτε λίστα Lagarde υπήρχε ούτε Θεοκατάρατα μνημόνια. Μόνο να, κάτι ευλογημένα μνημονιάκια που μόνο καλό μας κάνουν. Γιατί θα παταχθεί η φοροκλεψιά Και από λίστες φοροκλεπτών να σου φέρω εγώ να δεις. Οκτώ εκατομμύρια απ΄αυτή την καταραμένη ράτσα των καγκουρώ που επιμένουν να λέγονται Έλληνες. Και το παίζουν άνεργοι, συνταξιούχοι, ανάπηροι. Απατεώνες! Νόμιζαν δεν θα τους πιάναμε; Ποιο κοροϊδεύουν; Την επιστήμη;
Πως τάχω; Γιατί ρωτάς; Από την θητεία μου την έχω την φόρμα παραλλαγής(τελευταίου τύπου και μάρκας “CHAMELEON”. Τι θέλετε, πως θα πήγαινα στον… πόλεμο. Αν θα πήγαινα τώρα;
΄Αντε καλέ, τώρα για πόλεμο είμαι εγώ; Για γέλια είμαι. Τότε τι την θέλω την φόρμα; Λέω μήπως και βγει πάλι κανένα τανκ στον δρόμο(με τον ΣΥΡΙΖΑ στην… πλειοψηφία όλα να τα περιμένεις), να δουν ότι είμαι δικός τους. Τον ποιόν; Τον Παπακωνσταντίνου; Έ τι μ’ αυτόν. Σας τον παραδώσαμε για την αρένα. Ποια αρένα;
Άντε καλέ, που είναι δικό μας το λιοντάρι που θα τον φάει. Όλο φουσκωμένα σενάρια είστε.
Πως τάχω; Ποια; Τα μυαλά μου; Όχι καλά. Πάω για θάλαμο εννιά και ηλεκτροσόκ. Δυστυχώς αυτό δεν γίνεται επί του καναπέος γιατί θα τον κάψουμε. Και πως θα βλέπω ύστερα ψηφιακή, πρόβατα και κατσικάκια και γλοιώδη σαλιγκαράκια. Ωχ δεν είμαι καλά σας λέω. Να, τι μούρθε τώρα με το σαλιγκάρι. Κάποτε ο αετός φτάνει στην φωλιά του και βλέπει έναν γυμνοσάλιαγκο. “Έ σύ, τι δουλειά έχεις εδώ; Και δηλαδή πως έφτασες τόσο ψηλά;” Έβαλε, έβγαλε τα κερατάκια του το γλοιώδες και απάντησε θυμόσοφα “σέρνοντας και γλείφοντας και με τα κέρατά μου” Τίποτε από τα τρία δεν μου βγαίνει.
Άντε καλέ, σου βγαίνει ο καναπές και η TV. Κοίτα τι εικόνα έχει, είναι και ψηφιακή. Αν έδειχναν και καμιά τσόντα όπως παλιά.
Άντε καλέ, τόση τσόντα χτες… πως τόχεις; Πηγή-->
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου