Του Πέτρου Αργυρίου
Είμαι αμερικανός: Μεγάλωσα με Δυναστεία, αργότερα με τόλμη και γοητεία, με τζιν, NBAκαι Nike, με σόουλ, ποπ και ροκ και μέταλ, με Μπρους Γουίλις και Σταλόνε.
Είμαι Γάλλος: Μεγάλωσα με Αστερίξ ου Οβελίξ, με Ντεμπισί, με Λουί ντε Φινέ και αργότερα με Λουί Βιτόν.
Ιταλός: Μεγάλωσα με Αλμπάνο και Ρομίνα, με Σαμπρίνα, Πίτσα, Γιούβε, άλφα ρομέο και αρμάνι.
Άγγλος: Μεγάλωσα με Τζέιμς Μποντ, Μάντσεστερ, μπιτλς, ρολινγκ στοουνς, κλας και κιουρ.
Γερμανός: Νίτσε, Βάγκνερ, Ζίμενς, Μπάγιερν, φολκσβαγκεν, μπέμπες και μερσέντες και τώρα ακούω Ράμσταιν.
Άραβας: Μεγάλωσα με ελαφρολαϊκά φασόν μουσικών της μέσης ανατολής και της Περσίας...
Ινδός: Η μάνα μου έριχνε κορόμηλο το δάκρυ στα σινεμαδάκια του 70 με τις ινδικές ταινίες.
Τούρκος: Μεγάλωσα με τσιφτετέλια, αμανέδες, καραγκιόζη και τώρα ασπάζομαι τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή.
Έχω κάνει μεγάλες και ενδιαφέρουσες κουβέντες με άραβες, ασιάτες, Ευρωπαίους, αμερικάνους.
Έχω δύο μαγικά κουτιά που μου επιτρέπουν να βλέπω ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη ακόμη και όταν αυτοί δε με βλέπουν.
Δισεκατομμύρια στον πλανήτη έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Ο τόπος στον οποίο μεγάλωσα ανέπτυξε τον πολυπολιτισμό των αρχαίων ελλήνων που έπαιρναν τα καλύτερα όλων των πολιτισμών και συγκριτικά τα συνέθεταν.
Έκτοτε έγινα ακόμη πιο «πολυπολιτισμικός». Περάσαν Ρωμαίοι, Τούρκοι, αυτοκρατορίες ολόκληρες. Αλληλεπίδρασα με βαλκάνιους, Εβραίους, αθίγγανους.
ΠΟΣΟ ΠΙΑ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΝΑ ΓΙΝΩ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΔΙΔΑΞΕΙ ΠΟΛΥΠΟΤΙΣΜΟ;
Ιδανικά, δεν νοείται να είσαι Έλλληνας χωρίς να είσαι πολυπολιτισμικός. Το πολυπολιτισμικό όμως άλλοθι όμως των ενιαίων και ανεξέλεγκτων αγορών που μάθαμε να λέμε παγκοσμιοποίηση, δεν επιτρέπει να είσαι Έλληνας αν θες να είσαι «πολυπολιτισμικός»
Το μυστικό της πολυπολιτισμικότητας είναι το εξής: αποδέχεσαι την ανεξέλεγκτη και την υπεράνω νόμων και θεσμών κυριαρχία της αγοράς: αποδέχεσαι τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την τρομοκρατία των μεγάλων δυνάμεων: και δέχεσαι τα απόνερα και τις παρενέργειες σαν να ταν προσωπική σου ευθύνη. Δέχεσαι τη δραστηριότητα των διεθνών οργανωμένων δικτύων σωματεμπορίας, λαθρεμπορίας, ναρκεμπορίας τα οποία συχνά δρουν παράλληλα ενώ η δράση τους συγκαλύπτεται κάτω από τον ανθρωπιστικό λόγο υπέρ των θυμάτων της εκμετάλλευσης που συχνά μετεξελίσσονται κάτω από ακραίες συνθήκες σε θύτες και εκμεταλλευτές.
Με αυτό τον τρόπο, το διεθνές κεφάλαιο εκτός από τα παράνομα κέρδη του, κερδίζει και από την πτώση στο χρηματιστήριο αξιών της τιμής της εργασίας καθώς λόγω υπεπροσφοράς εργατικών χεριών καταργεί συλλογικά εργασιακά δικαιώματα και συρρικνώνει της αμοιβές ενώ εξαφανίζει το κοινωνικό κράτος για όλους.
Τα δέχεσαι όλα αυτά: σου φαίνονται πολύ λογικά. Και αντιπροτείνεις ως ανάχωμα στον παγκοσμιοποιημένο παρασιτικό καπιταλισμό την αλληλεγγύη προς τους μετανάστες, στα εργασιακά και όχι μόνο ενώ δεν θέτεις ως προαπαιτούμενο καν την αλληλεγγύη των μεταναστών προς τους χειμαζόμενους γηγενείς.
Λογικό θα μου πεις: οι μετανάστες δεν έχουν βαθμό συγκρότησης: Ενώ οι γηγενείς έχουν;
Τους προστατεύουν τα συνδικάτα, ο δικηγορικός σύλλογος, η πολιτεία, τι στον πούτσο προστατεύει αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο από τους μετανάστες;
Έτσι, με αυτόν το μαγικό λόγο, κεφάλαιο και πολιτική τόσο από εκ των αριστερών όσο και εκ των δεξιών εκμεταλλεύονται άλλοτε πολιτικά και άλλοτε οικονομικά τόσο τους μετανάστες όσο και τους γηγενείς. Αυτό θα πει ισότητα: ακραιφνή εκμετάλλευση για όλους: Και κάποτε της γης οι κολασμένοι θα ενωθούν και ανατρέψουν τους δυνάστες τους: κάτω φυσικά από την καθοδήγηση νέων δυναστών.
Αυτή η εξίσωση προς τα κάτω, αυτή η ισοπέδωση, αυτός ο πολυπολιτισμός, ο πολυπολιτισμός που λειτουργεί ως ελβετικός σουγιάς του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου και συντρίβει όλες τις κατώτερες τάξεις, τη μεσαία, την αγροτική, την εργατική, αυτός ο πολυπολιτισμός θα μας διδάξει ανθρωπιστικές αρχές: Την ανθρωπιστική αρχή του να επιτρέπεται σε άλλους να είναι όσο ρατσιστές θέλουν με όλους αλλά να σου απαγορεύεται δια ροπάλου να ασκήσεις κριτική σε οποιονδήποτε άλλο έχει άλλο χρώμα, θρησκεία, απόψεις. Εκτός και αν είναι ρατσιστής οπότε δεν είναι άνθρωπος και οπότε είναι νόμιμο και ηθικό να τον συνθλίβεις. Τώρα αν είναι ισλαμιστής τρομοκράτης ή εγκληματίας, έ θα γράψεις και ένα κατεβατό για να δικαιολογήσεις, να ηρωοποιήσεις και να εξυμνήσεις τη βία του.
Όχι να την αιτιολογήσεις. Οποιοσδήποτε έχει μισό δράμι μυαλό μπορεί να αιτιολογήσει την ισλαμική βία. Απλά: οι δυτικοί τους έχουν γαμήσει και συνεχίζουν να τους γαμούν: Αλλά άλλο το αιτιολογώ και εντελώς διαφορετικό το δικαιολογώ και ηρωοποιώ.
Τόσο καιρό πολιτικοί κύκλοι θέλουν ντε και καλά να δώσουν στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας την εικόνα ρατσιστών κατοίκων:
Για να βγούμε λίγο από το καβούκι μας και να δούμε πόσο αποτρόπαια βία έχει παράγει τις τελευταίες βδομάδες ο ισλαμιστικός «ρατσισμός».
ΗΠΑ: Βομβιστική επίθεση με θανάτους και ακρωτηριασμούς από «Τσετσένους ισλαμιστές εξτρεμιστές»
Στη Συρία αντάρτης του ευρύτερου μπλοκ της «Αλ Κάιντα» βγάζει και τρώει την καρδιά Σύριου στρατιώτη.
Μεγάλη Βρετανία: Αποκεφαλισμός εκτός υπηρεσίας στρατιώτη από αφροβρετανούς ισλαμιστές σε κοινή θέα.
Γαλλία: Απόπειρα μίμησης της βρετανικής επίθεσης
Αίγυπτος: Ένα ακόμη λιντσάρισμα ληστή από όχλο.
Αχ, πόσο ευωδιάζει ελευθερία και δημοκρατία η αραβική άνοιξη!
Στην Αίγυπτο τα λυντσαρίσματα έχουν φτάσει ήδη τα 17 ενώ ένα από τα θύματα των ισλαμικών όχλων αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων ότι ήταν νοητικά καθυστερημένος. Ατομικά δικαιώματα και άτομα με ειδικές ανάγκες είπατε;
Η Συρία συγκρατεί την νέα «Αλ Κάιντα». Όταν πέσει με τις ευλογίες των μεγάλων δυτικών δυνάμεων ο Άσαντ, οι εγκλωβισμένοι σήμερα στη Συρία πυρήνες των ένοπλων φανατικών θα περάσουν στο Λίβανο και μετά ίσως και στο Ιράν αν το Ιράν δεν μπορέσει να τους αποτρέψει. Μετά μια βολτούλα χάους και τρομοκρατίας από την Αφρική και έπειτα πάμε κατά Ελλάδα όπου θα μπορέσουν ίσως να συντονιστούν οι μεσανατολικοί και αφρικανικοί πυρήνες με τους βαλκανικούς και τους πρώην σοβιετικούς εξτρεμιστικούς πυρήνες του ένοπλου ισλαμιστικού εξτρεμισμού
Ορίστε: ο πόλεμος των πολιτισμών όπως τον οραματίστηκε ο Χάντιγκτον σε όλο του μεγαλείο με τις ευλογίες των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ.
Είναι γνωστό ότι ο ανεξέλεγκτος πλουτισμός και η ισχύς που έχουν αποκτήσει οι ολιγαρχίες του πλούτου τις τελευταίες δεκαετίες πιέζουν και πετυχαίνουν όλο και μεγαλύτερη ανισοκατανομή πλούτου στο δυτικό κόσμο: όλο και περισσότερη απολυταρχία- ολοκληρωτισμούς- αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων- καταστολή: Οι πολιτικές ελίτ δε θα μπορέσουν να διατηρήσουν εσαεί αυτό το κράτημα από τα αρχίδια των πληθυσμών. Δεν μπορούν να πείσουν πλέον. Χρειάζονται πλέον έναν εξωτερικό (ή και εσωτερικό) εχθρό απέναντι στον οποίο οι πληθυσμοί να πειθαναγκασθούν να παραχωρήσουν και άλλα βασικά δικαιώματα και να δεχτούν ακόμη πιο προφανή απολυταρχισμό: Και το φανατικό Ισλάμ πρόθυμα προσφέρεται να γίνει αυτός ο εχθρός.
Πολυπολιτισμός λοιπόν. Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση= ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός. Προοδευτισμός= προοδευτική οπισθοδρόμηση. Το newspeak είναι εδώ.
Ενσωμάτωση: Ενσωμάτωση. Όπως έγινε στο πιο πραγματικά προοδευτικό κοινωνικό κράτος, τη Σουηδία (με ναζιστικό παρελθόν βέβαια αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) που φλέγεται από ισλαμιστές που δεν ξέρουν τι θέλουν πέρα από ότι θέλουν να τους παρέχονται ακόμη περισσότερα από όσα ήδη πλουσιοπάροχα τους παρέχει η Σουηδία.
Φανταστείτε τι έχει να γίνει στην Ελλάδα που δεν μπορεί και δε θέλει να παρέχει ούτε τα στοιχειώδη στους πολίτες της και με μια Χρυσή Αυγή να λειτουργεί ακριβώς όπως θα περίμενε κάποιος από αυτήν να λειτουργεί: ως προβοκάτορας και ως αυτός που εγείρει και οξύνει φυλετικά και θρησκευτικά πάθη…
Τα στερεότυπο του άγιου μετανάστη είναι τόσο επικίνδυνο όσο και το στερεότυπο του εγκληματία μετανάστη. Και δυστυχώς τα δελτία ειδήσεων έχουν πήξει από εγκλήματα και όχι από αγίους.
Ενσωμάτωση: Για να ενσωματωθείς πρέπει να θες να ενσωματωθείς. Έχεις κάθε δικαίωμα να μην θες να ενσωματωθείς. Και η κοινωνία υποδοχής έχει κάθε δικαίωμα να σε αποβάλει αν δεν αποδέχεσαι βασικούς όρους συνύπαρξης. Βασικούς κοινωνικούς όρους. Εξ ου και τα γκέτο: Πότε προϊόν της χώρας υποδοχής και ενίοτε προϊόν της ίδιας της έγκλειστης και περιχαρακωμένης αίσθησης ταυτότητας, εθνικής, φυλετικής κάποιων μεταναστευτικών κοινοτήτων οι οποίες ναι μεν αποσκοπούν στον υλικό πλούτο δυτικών κοινωνιών δεν υπαναχωρούν όμως ούτε χιλιοστό στο να αποδεχτούν βασικές έννοιες κοινωνικής συνύπαρξης και ατομικών δικαιωμάτων.
Ας μιλήσουμε για μια κοινωνία που έχει μακρά εμπειρία ενσωμάτωσης οφειλόμενης εν μέρει και στο αποικιοκρατικό της παρελθόν: Τη Μεγάλη Βρετανία.
Ας ξεκινήσουμε με μια προσωπική εξιστόρηση ενός προσωπικού φίλου που έζησε στο πακιστανικό γκέτο του Λονδίνου τη δεκαετία του 1990. Για ευνόητους λόγους θα τον ονομάσουμε Mr X. Ο Mr X είχε μια πολύ περίεργη συνήθεια: Τα βράδια κυκλοφορούσε με ένα θερμός με ζεστό τσάι που το προσέφερε στα «κορίτσια», σε πόρνες του δρόμου. Βίτσιο; Καλοσαμαρειτισμός; Σίγουρα το δεύτερο αλλά με μια πολύ πιο επιτακτική έννοια από ότι μας έχουν συνηθίσει οι αγαθοεργίες: Γιατί ο Mr X ουσιαστικά έκανε περίπολο γιατί κάποιοι πακιστανοί είχαν την κακή συνήθεια να κάνουν ενίοτε φλαμπέ τις πόρνες που βρίσκαν μόνες τους. Ξέρετε. Με βενζίνα και σπίρτα…
Υπερβολή; Ας δούμε λοιπόν μια εικόνα από το μέλλον και τι επιπτώσεις στη λειτουργία του νόμου έχουν κάτι αντιρατσιστικά νομοθετικά εκτρώματα μέσα σε ένα πλαίσιο της δικτατορίας του πολιτικά ορθού και του «πολυπολιτισμού» όπως αυτή καταγράφηκε πρόσφατα στη διεθνή ειδησεογραφία:
Κυκλώματα Πακιστανών για δεκαετίες απήγαγαν στην Οξφόρδη και σε άλλες αγγλικές πόλεις ανήλικα «λευκά» κορίτσια το οποία εθίζαν στα ναρκωτικά, τα βιάζαν, τα εξαναγκάζαν στην πορνεία και ενίοτε τα δολοφονούσαν ενώ για χρόνια οι αρχές εθελοτυφλούσαν για να μην κολλήσουν την ρατσιστική ρετσινιά. Όπως μας αποκαλύπτει ο συγγραφέας Sean Thomas σε συνέντευξή του στο μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο RT:
«Δημοσιογράφος: Επιλέγει η κυβέρνηση να αγνοεί προφανή χαρακτηριστικά όσον αφορά αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα όπως η φυλή και η θρησκεία; Υπάρχει κάποιος «ελέφαντας στο δωμάτιο», επιλέγει η κυβέρνηση (η βρετανική) να αποφύγει να κάνει τη σύνδεση της θρησκείας αυτών των ανδρών και των λευκών θυμάτων τους;
Sean Thomas: Θεωρώ πως όσον αφορά το παρελθόν η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα ναι. Υπάρχουν κάποια τεκμήρια ότι αυτά τα εγκλήματα συμβαίνουν από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, αν όχι νωρίτερα. Επιπρόσθετα μία βουλευτής του εργατικού κόμματος, η AnnCryer, έθεσε το θέμα 10-15 χρόνια πριν και φυσικά, διαβόητα ο επικεφαλής του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος (BNP), ένας ακροδεξιός πολιτικός, το έθεσε το 2001 και το 2004. Το 2004 το θέμα έγινε αντικείμενο ενός «μυστικού» ντοκιμαντέρ του BBC. Η αντίδραση του πολιτικού και νομικού κατεστημένου στο θέμα που έθεσε ο ακροδεξιός πολιτικός NickGriffin ήταν να προσπαθήσουν να τον φιμώσουν και όχι να διερευνήσουν το έγκλημα. Ο ίδιος θεωρούνταν προφανώς εθνοκεντρικός ή ρατσιστής πολιτικός αλλά αγνόησαν όλα όσα είπε και προσπάθησαν να μην ακουστεί η άποψη του. Έτσι τα εγκλήματα συνεχίστηκαν για ακόμη 5 εώς 6 χρόνια τουλάχιστον, προτού να αποκαλυφτούν τα τελευταία 2 με 3 χρόνια.
Δημοσιογράφος: Ανάφερες επίσης στα κείμενα σου ότι ήταν ένας μουσουλμάνος εισαγγελέας που οδήγησε στις καταδίκες στην υπόθεση της Οξφόρδης. Θεωρείς ότι οποιοσδήποτε δεν ήταν μουσουλμάνος φοβόταν να μην στιγματιστεί ως ρατσιστής αν άγγιζε την υπόθεση;
Sean Thomas: Το γεγονός ότι χρειάστηκε ένας μουσουλμάνος εισαγγελέας … για να αποκαλύψει την υπόθεση δείχνει ότι λευκοί κοινωνικοί λειτουργοί, λευκοί νομικοί και λευκοί πολιτικοί ήταν εξαιρετικά προσεκτικοί στο να αγγίξουν την υπόθεση γιατί ήταν όλοι τρομοκρατημένοι από την πιθανότητα να συσχετιστούν με το BNP, με την ακροδεξιά και να θεωρηθούν ρατσιστές. Αν σου κολλήσουν μια τέτοια ταμπέλα, μπορεί να καταστρέψει καριέρες.
Δημοσιογράφος: Και όμως η κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Θεωρείς ότι ήταν ένα πολύ επικίνδυνο «κουτί με σκουλήκια» για να το ανοίξει κάποιος;
Sean Thomas: Ναι απόλυτα. Για να είμαστε δίκαιοι με την αστυνομία και την κυβέρνηση, τώρα πια αντιμετωπίζουν το θέμα πολύ σοβαρά. Διάβαζα πρόσφατα μια αναφορά που περιέγραφε πως διερευνούνται τώρα 54 υποθέσεις για ξεχωριστά κυκλώματα σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία. Αυτό είναι ένα τρομακτικό νούμερο: 54 συμμορίες: Κάθε μία από αυτές τις συμμορίες μπορεί να είχε ντουζίνες ή ακόμη και εκατοντάδες θυμάτων. Οπότε μιλάμε μάλλον για χιλιάδες χιλιάδων κοριτσιών που κακοποιήθηκαν, βιάστηκαν και κάποια από αυτά δολοφονήθηκαν τα τελευταία είκοσι χρόνια επειδή αυτό το έγκλημα αγνοήθηκε. Είναι πολύ σοκαριστικό. Πρέπει να αποδεχθούμε ότι ναι, και οι λευκοί μπορεί να πέσουν θύματα ρατσιστικών εγκλημάτων και λέω πως αυτά τα κορίτσια ήταν τέτοια θύματα»[1]
Η αλήθεια μπορεί να είναι ενίοτε πολύ επώδυνη, η υποκρισία και το ψέμα είναι όμως πάντα επικίνδυνα και άλλοτε θανάσιμα.
Με τον ίδιο αποτροπιασμό θα αντιμετωπίζαμε τους θύτες αν ήταν Βρετανοί ή Έλληνες και αν τα θύματα τους ήταν Πακιστανά κορίτσια ηλικίας ακόμη και δέκα ετών. Το χρώμα είναι παντελώς άσχετο. Το αίμα που χύνεται μετράει. Η αξιοπρέπεια και η ψυχή που γίνεται σμπαράλια είναι αυτά που μετράν, οι ζωές που καταστρέφονται μετράν. Το να κρίνεις με κριτήριο το χρώμα δεν είναι παρά ρατσισμός.
Απαγωγές λευκών ανηλίκων δεν γίνονται μόνο από πακιστανικές συμμορίες αλλά δε θέλω να επεκταθώ επί του θέματος.
Ούτε θέλω να καταφύγω στις αγαπημένες πρακτικές της ακροδεξιάς και της δαιμονοποίησης συγκεκριμένων φυλών και αντιλήψεων.
Αλλά θέλω ξανά και ξανά να τονίσω τα διπλά μέτρα και σταθμά του επαγγελματικού αντιρατσισμού, της πολιτικής ορθότητας και του «πολυπολιτισμού»
Όταν Έλληνας εγκληματεί κατά αλλοδαπού το έγκλημα ανάγεται αυτομάτως σε «ρατσιστικό». Δε συμβαίνει το ίδιο για εγκλήματα μεταξύ διαφορετικών φυλών μεταναστών τα οποία παρότι μπορεί να είναι εξόχως ρατσιστικά περνάν στα ψιλά. Ούτε το ίδιο συμβαίνει με τα χιλιάδες μέχρι σήμερα εγκλήματα αλλοδαπών κατά Ελλήνων. Ούτε για ένα από αυτά δεν τόλμησε ποτέ να ξεστομίσει κανείς τη φράση «ρατσιστικό έγκλημα». Και μάλλον δικαίως. Γιατί ρατσιστικό έγκλημα σημαίνει το έγκλημα όπου το χρώμα ή οι κοσμοαντιλήψεις κάποιου αποτελούν «επαρκές αίτιο» για να εγκληματήσει κάποιος άλλος εις βάρους του πρώτου ή επαρκή για να καταστείλει ο θύτης ηθικούς ή ανθρωπιστικούς φραγμούς και να κακοποιήσει σωματικά ή/και ψυχολογικά το θύμα. Αυτό είναι ρατσιστικό έγκλημα: Όταν η φυλή ή η κοσμοαντίληψη κάποιου ανθρώπου ή ομάδας ανθρώπων θεωρείται από άλλον άνθρωπο ή άλλους ανθρώπους ως «έγκλημα», «αμαρτία» ή προσβολή που πρέπει να τιμωρηθεί…
Έχω τονίσει ξανά και ξανά ότι οι Έλληνες ή αυτό που έχουμε μάθει να περιγράφουμε ως Έλληνες δεν είναι ρατσιστές. Εξαιρέσεις υπάρχουν, κάποιες είναι φριχτές και αποτρόπαιες, αλλά παραμένουν εξαιρέσεις ακόμη και σήμερα
Όταν απρόκλητα ασκείται βία σε κάποιον μετανάστη, η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν νιώθει ηδονή ή δικαίωση. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα παραμένει ισχυρό στον Έλληνα όσον αφορά τον ρατσισμό.
Εκεί που παραδοσιακά το κοινό περί δικαίου αίσθημα ήταν ασθενές ήταν σε σχέση με το «ασθενές φύλο».
Γιατί οι Έλληνες μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα ή εξόχως ρατσιστές ήταν και είναι όμως σεξιστές.
Συντριπτικά μεγάλοι αριθμοί γυναικών κακοποιούνται, δελεάζονται ή εκβιάζονται για να ενδώσουν σεξουαλικά και ενίοτε βιάζονται. Η ομερτά για τα σεξουαλικά εγκλήματα είναι κανόνας και όχι εξαίρεση ενώ δεν έχει εξαλειφτεί το φαινόμενο η ομερτά να εξαγοράζεται ή και να εξαργυρώνεται με γάμους ή επαγγελματική αποκατάσταση…
Αυτή η αντίληψη πραγμάτων δεν αφορά μόνο τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα αλλά και τα υψηλότερα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι στη Βουλή το σεξισταριό πλειοψηφεί.
Η στάση των βουλευτών απέναντι στον προπηλακισμό της Κανέλλη από τον Κασιδιάρη είναι απλά ένα μικρό δείγμα. Η εξόχως σεξιστική συμπεριφορά βουλευτών απέναντι στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, από τους ελάχιστους πολιτευτές που κάνουν τη δουλειά τους είναι παροιμιώδης και βρίσκει ευρύτερη απήχηση: Ενδεικτικά μεταφέρω σχόλιο που παραμένει στην αλυσίδα σχολιασμού της ιστοσελίδας ενός από τα ελάχιστα ανεξάρτητα δημοσιογραφικά μέσα, του «Κουτιού της Πανδώρας»: «Ασχετο. Ρε παιδια η Ζωη ειναι παντρεμενη; Ποιος ηρωας την πηδαει; Ετσι ρωταω για λογους εγκυκλοπαιδικης μορφωσεως. Ξερει κανεις να μας πει;»[2]
Αν το σχόλιο ήταν ρατσιστικό θα είχε γίνει τους πουτάνας. Αν προσέβαλε το τρίτο φύλο θα γινόταν του πούστη. Επειδή το σχόλιο ήταν σεξιστικό, παρέμεινε ασχολίαστο και στο απυρόβλητο.
Αν. Αν υπήρχε αντισεξιστικός νόμος. Αν . Αν εφαρμοζόταν: μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων σερνικών θα είχε κάνει φυλάκα για σεξιστικά εγκλήματα.
Και κάπου εκεί συνπλησιάζουμε τους αδερφούς μουσουλμάνους: Στην αντίληψη της γυναίκας όχι ως ανθρώπινο ον με προσωπικότητα και κάθε δικαίωμα επιλογών αλλά ως πράγμα, αντικείμενο, τρόπαιο κι ιδιοκτησία.
Πολλά μέτρα, πολλά σταθμά.
Η αριστερά σήμερα έχει κάνει λάβαρο όχι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα αλλά το «αντιρατσιστικό»¨.
Βαράει παλαμάκια όταν το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συνέδριο (ΠΕΣ) ψέγει την Ελλάδα και αγανακτεί «για τη συνεχιζόμενη αδυναμία της Ελλάδας να υιοθετήσει νέο νόμο για την καταπολέμηση εκφράσεων μίσους, του ρατσισμού και της άρνησης του Ολοκαυτώματος»[3]
Φυσικά η αριστερά αγνοεί ότι το πνεύμα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου προέρχεται από τα προπαγανδιστικό εύρημα του Anti Defamation League το οποίο ενίοτε χρησιμοποίησε τον αντιρατσισμό ως μέσο φίμωσης φωνών που διαφωνούσαν με τις θηριωδίες του Ισραήλ. Άραγε πόσες φορές έχει το ΠΕΣ καταδικάσει τις ρατσιστικές επιθέσεις των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων; Πολλά μέτρα, πολλά σταθμά. ΠΕΣ ΠΕΣ κάτι θα μείνει: Αυτός που έχει το ζύγι αποφασίζει για την ιδιάζουσα βαρύτητα του κάθε ρατσισμού.
Πολλοί ρατσισμοί; Φυσικά: Στη σελίδα του ADL που περιγράφει τον ρατσισμό, θα βρούμε δύο είδη ρατσισμού: «Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του ρατσισμού κυρίως απέναντι σε μαύρους και ομάδες μεταναστών, είναι εμφανές σε συμπεριφορές που αφορούν τους σκλάβους και τη σκλαβιά. Οι Εβραίοι θεωρούνται από αντισημίτες ως υπάνθρωποι αλλά και ως υπεράνθρωποι: διαβολικά πανούργοι, ικανότατοι και ισχυροί. Οι μαύροι και άλλοι θεωρούνται από τους ρατσιστές απλά υπάνθρωποι, περισσότερο κτήνη παρά άνθρωποι».
Οι Εβραίοι υπάνθρωπα υπεράνθρωποι ή υπεράνθρωπα υπάνθρωποι, οι μαύροι και οι άλλοι. Δεν ξέρω αν μπορείτε να διαβάσετε ανάμεσα στα γράμματα τις λεπτές ρατσιστικές γραμμές…
Η αριστερά στην Ελλάδα σήμερα πάσχει. Πάσχει από μια παιδαριώδη αντίληψη που χαρακτηρίζει αυτούς που ποτέ δεν ξεπέρασαν το «καλοκαίρι» των φοιτητικών τους χρόνων. Πάσχει από μια γενικολογία και από έλλειψη πραγματιστικών προτάσεων. Πάσχει από υποκρισία. Με στελέχη της μεσαία ανώτερα και κατώτερα να μετέχουν στους κρατικούς μηχανισμούς μιας κραταιάς ακόμη κομματοκρατούμενης κρατικής αντίληψης την οποία υποτιθέμενα πολεμούν είναι εύκολο να της προσάψει κανείς την κατηγορία της διγλωσσίας.
Με δηλώσεις που αφορούν περισσότερο το σύμπαν και όχι την Ελλάδα του 2013 είναι εύκολο να την κατηγορήσει κανείς για προχειρότητα και έλλειψη ετοιμότητας, ενίοτε και για ανεντιμότητα. Μοιάζει συχνά με τον έφηβο που κράζει (και ορθώς) τον συστημικό πατέρα και μετά του ζητάει χαρτζιλίκι. Για να μην ξεχνάμε την αλησμόνητη απάντηση της πρώην Γ.Γ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα για τις απολύσεις εργαζομένων στο Ριζοσπάστη: Ο Ριζοσπάστης είναι μια «επιχείρηση που δρα μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής αγοράς» και «σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου γίνονται απολύσεις». Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς τα του οίκου σου μέσα σε μια καπιταλιστική χώρα, πόσο μάλλον μπορείς τα της χώρας σου σε έναν καπιταλιστικό κόσμο.
Είχαμε γράψει πως το αντιρατσιστικό θα γυρνούσε μπούμερανγκ στο ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτο γιατί η σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με τους δοσίλογους και τους διαφθαρμένους γεννά αμφιβολίες για την ίδια του την εντιμότητα. Οι καταπατητές και σφετεριστές της δημοκρατίας δεν είναι κομψό να μιλάν για δημοκρατικές ευαισθησίες. Δεύτερον γιατί το αντιρατσιστικό είναι ένα όπλο φίμωσης που οι κρατούντες μπορούν να το στρέψουν όπου θέλουν. Σύντομα λοιπόν η ΝΔ απάντησε με τη θεωρία των άκρων εξισώνοντας το ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή. Τρίτον γιατί το αντιρατσιστικό λειτουργεί ως ένας ακόμη αντιπερισπασμός για την κοινή γνώμη: Την ώρα που όλη η χώρα ασχολείται με μια επικίνδυνη μη-προτεραιότητα, η μνημονιακή πανώλη προχωρά βαθύτερα πλήγοντας όλο και πιο ανεπανόρθωτα τα εναπομείναντα βασικά δικαιώματα ενώ ο ακροδεξιός Δένδιας των βασανισμών στη ΓΑΔΑ, των εισβολών και των απαγωγών στην Ιερισσό, κατεργάζεται τρόπους για να απαγορεύσει τις μικρές διαδηλώσεις, λες και γνωρίζουμε εκ προοιμίου ποιες διαδηλώσεις θα είναι μικρές. Έτσι είναι: πρώτα η Ιερισσός μετά η Ελλάδα. Πρώτα οι μικρές διαδηλώσεις, μετά όλες. Ένα βήμα τη φορά.
Αν ο Αλέξης ο Τσίπρας θέλει να εκλεγεί πρωθυπουργός πασών μεταναστών, αλλοδαπών και ξένων, μπορεί να περιμένει τις παγκόσμιες εκλογές του 2024. Εκεί μπορεί και να κερδίσει. Προς το παρόν, για λόγους εσωτερικής προπαγάνδας αναλώνεται σε ένα χυδαίο νομοσχέδιο με τρομακτικές πιθανές παρενέργειες ενώ η αντιμνημονιακή πολεμική έχει πλήρως αποκλιμακωθεί και η χυδαία δοσίλογη κυβέρνηση προχωρά στο αντεθνικό και αντικοινωνικό έργο της χωρίς κανένα σοβαρό εμπόδιο. Όσο πιο πολύ βλέπει εξουσία και όσο πιο πολύ θέλει να ικανοποιήσει κάποιες από τις γραφικές συνιστώσες του ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο πολύ αποξενώνεται από την συνισταμένη της δημοκρατίας: τον ελληνικό λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να κάνει σοβαρές αναγνώσεις. Ενδεικτικά για το θέμα της Συρίας ο Τσίπρας μαζί με τον Αβραμόπουλο συμφωνούσαν ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να υποδεχτεί τους πρόσφυγες από τη Συρία: Ναι; Με τι υποδομές; Με τι φάρμακα; Με τι νοσοκομεία; Μια χώρα σε ανθρωπιστική κρίση δεν μπορεί να είναι χώρα υποδοχής ανεξέλεγκτης μετανάστευσης.
Αυτό το παραμύθι με τους καλούς ή κακούς μετανάστες πρέπει να σταματήσει. Είναι ώρα για σοβαρές αναγνώσεις και ορθολογικές προτάσεις. Αντί αυτού, το σύστημα εξουσίας μας έχει μεταξύ σφύρας και άκμονος με σκοπό: τι άλλο; Να μας λιώσει όλους μαζί, μετανάστες και ιθαγενείς σε ένα χωνευτήρι εκμετάλλευσης και σε ένα χρονοτάξιδο πίσω στις συνθήκες της βιομηχανικής επανάστασης.
Θα κλείσουμε με την πολιτικά ορθά πιπίλα της «ενσωμάτωσης». Σε ποιο πλαίσιο να ενσωματωθούν άνθρωποι από αλλού στην Ελλάδα; Στην ανεργία; Τη διαφθορά; Τη λαμογιά; Την ανέχεια; Τις φοροεπιδρομές; Τι το καλό παρέχει αυτή η χώρα στους πολίτες της για να κάνει κοινωνούς σε αυτό και ανθρώπους από αλλού;
Η ενσωμάτωση προαπαιτεί ένα βαθμό ευνομούμενης κοινωνίας και εύρυθμου κράτους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτά δεν τηρούνται από την πλευρά του κράτους και της κοινωνίας υποδοχής. Από την πλευρά του μετανάστη δε, προαπαιτούμενα είναι ο σεβασμός των νόμων του κράτους και ακόμη βασικότερα ο σεβασμός στα θεμελιώδη της κοινωνικής συνύπαρξης. Αυτά τα θεμελιώδη είναι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Ομάδες ανθρώπων που δε σέβονται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα πχ των γυναικών είναι παράλογο να τους επιτρέπεται να μεταφέρουν τα καταπιεστικά τους ήθη σε άλλους ανθρώπους των χωρών υποδοχής τους με άλλοθι τον «αντιρατσισμό». Τελεία και παύλα.
[1] http://www.youtube.com/watch?v=nhUAJPoM82k
[2] http://www.koutipandoras.gr/37296/%ce%bc%ce%ae%ce%bd%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b5-%cf%81%ce%ae%ce%b3%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%85.html
Πηγή-->
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου