Από το “Φαρδύριγον Κοτλέ“
…η πως το καράβι της αυτογνωσίας μας, του αυτοσεβασμού μας, τσακίστηκε στα βράχια των Ιμίων. Μια για πάντα.
Σαν σήμερα …
Χιλιάδες …έτη μνήμης πίσω….
«…Είν’ έτοιμοι οι Έλληνες για μια βραχονησίδα
Να φτάσουν μέχρι πόλεμο;»
Εκραύγασε παχύδερμο με φάτσα κλαπαρκίδα!
…..Δε έφτασαν….
κι ορθά το περιέγραψε του Κλίντον η γραφίδα!
«Τα έσωσα τουλάχιστον τους τράγους και τα γίδια!
Μια νύχτα εκεί στα Ίμια, έκανα το σωστό!!»Ούτε που τους θυμήθηκε…
Καραθανάσ’ Χριστόδουλο
Βλαχάκο Παναγιώτη
κι Έκτορα Γιαλοψό!!!
31 Ιανουαρίου 1996
….12 χρόνια μετά….
Σε μια εκπομπή του ο Λάκης …Θουκιδίδης , ξεπέταξε εκεί προς το τέλος, με τους τίτλους να πέφτουν, έτσι σαν να ήθελε να ξεφορτώσει το άχθος που του συμμέριζε ο Μίκης,
ένα γράμμα που έλεγε κι αυτά…
“….Όμως αφού το παιχνίδι είναι για μας έτσι και αλλιώς χαμένο, τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε έχουμε συμμάχους, είμαστε εμείς και εμείς, ας φροντίσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και γιατί όχι χαρούμενοι, αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιάενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας”
Μίκης Θεοδωράκης23/2/2008
…..Μια άποψη….
“Η κρίση της Ίμιας κατέδειξε βασικά πράγματα για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας. Επιβεβαίωσε τα κοινά σχέδια Ουάσιγκτον-Άγκυρας για μια αποφασισμένη τροποποίηση του καθεστώτος στο Αιγαίο, παρασύροντας την Αθήνα σε διαπραγματεύσεις.
Κατέδειξε επίσης πόσο η πίεση αυτή θα είναι μεγάλη, αναγκάζοντας την Αθήνα να αντιμετωπίσει στήθος προς στήθος τη στρατιωτική αναμέτρηση.
Κατέδειξε ακόμα σε ποιό βαθμό έχει ατονίσει η εθνική ευαισθησία της άρχουσας τάξης αλλά και μέρος του λαού. Γιατί μπροστά σε μια τόσο σοβαρή εθνική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα το φυσικότερον θα ‘ταν ότι τα διάφορα μαζικά της κόμματα -φανερά ανίκανα το καθένα μόνο του να την αντιμετωπίσει- θα στρεφόνταν εξ’ ιδίων προς λύση εθνικού ενιαίου μετώπου δημοκρατικάστηριζόμενου στο λαό.
Αλλά ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο τα διάφορα κόμματα αλληλοσυγκρουόμενα και αλληλοκατηγορούμενα με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς δίδοντας έτσι την εικόνα μιας χώρας χωρίς σοβαρή εθνική ηγεσία, ικανή να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται έγκαιρα στις ανάγκες του λαού και του Έθνους της.
Το γεγονός ότι επισημαίνεται μονομερώς ο “τουρκικός” κίνδυνος και συγκαλύπτεται ο αποφασιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον, δείχνει πόσο παραπλανητικά φέρεται η ελληνική ηγεσία, προετοιμασμένη να αποδεχθεί σειρά εθνικών παραχωρήσεων στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη για τις οποίες υπάρχει ολοφάνερα υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα.
Η κρίση βέβαια θα συνεχιστεί. Και θα θέσει ως καθήκον σε όσους κατέχονται όχι από κραυγαλέο εθνικισμό τρόπο επίδειξης χωρίς βάθος και δύναμη πατριδοκαπηλίας αλλά από γνήσιο εθνισμό και αντιιμπεριαλιστική διάθεση το σταθερό προσανατολισμό προς έγκαιρη δημιουργία ενιαίου εθνικού μετώπου στηριζόμενου στον δημοκρατικό Λαό στη βάση.
Φλεβάρης 1996
Μ. Ν. Ράπτης
..και μια έτερη…
…..Μια άποψη….
Κατέδειξε επίσης πόσο η πίεση αυτή θα είναι μεγάλη, αναγκάζοντας την Αθήνα να αντιμετωπίσει στήθος προς στήθος τη στρατιωτική αναμέτρηση.
Κατέδειξε ακόμα σε ποιό βαθμό έχει ατονίσει η εθνική ευαισθησία της άρχουσας τάξης αλλά και μέρος του λαού. Γιατί μπροστά σε μια τόσο σοβαρή εθνική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα το φυσικότερον θα ‘ταν ότι τα διάφορα μαζικά της κόμματα -φανερά ανίκανα το καθένα μόνο του να την αντιμετωπίσει- θα στρεφόνταν εξ’ ιδίων προς λύση εθνικού ενιαίου μετώπου δημοκρατικάστηριζόμενου στο λαό.
Αλλά ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο τα διάφορα κόμματα αλληλοσυγκρουόμενα και αλληλοκατηγορούμενα με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς δίδοντας έτσι την εικόνα μιας χώρας χωρίς σοβαρή εθνική ηγεσία, ικανή να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται έγκαιρα στις ανάγκες του λαού και του Έθνους της.
Το γεγονός ότι επισημαίνεται μονομερώς ο “τουρκικός” κίνδυνος και συγκαλύπτεται ο αποφασιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον, δείχνει πόσο παραπλανητικά φέρεται η ελληνική ηγεσία, προετοιμασμένη να αποδεχθεί σειρά εθνικών παραχωρήσεων στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη για τις οποίες υπάρχει ολοφάνερα υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα.
Η κρίση βέβαια θα συνεχιστεί. Και θα θέσει ως καθήκον σε όσους κατέχονται όχι από κραυγαλέο εθνικισμό τρόπο επίδειξης χωρίς βάθος και δύναμη πατριδοκαπηλίας αλλά από γνήσιο εθνισμό και αντιιμπεριαλιστική διάθεση το σταθερό προσανατολισμό προς έγκαιρη δημιουργία ενιαίου εθνικού μετώπου στηριζόμενου στον δημοκρατικό Λαό στη βάση.
Φλεβάρης 1996
Μ. Ν. Ράπτης
Ο κ. Πρόεδρος και το ευτυχισμένο, εύγνωμον, σωθέν…. ζώον….
Ο Μπιλ Κλίντον στην αυτοβιογραφία του Η ζωή μου (My life) που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2004, γράφει για την ελληνοτουρκική κρίση των Ιμίων ότι…
…«Τούρκοι δημοσιογράφοι υπέστειλαν μια ελληνική σημαία και ανήρτησαν μια τουρκική…Μου ήταν αδιανόητο πώς δυο μεγάλες χώρες με μια πραγματική διαφορά γύρω από την Κύπρο θα κατέληγαν τελικά σε πόλεμο για δέκα εκτάρια βραχονησίδων στα οποία ζούσαν μόνο μερικά πρόβατα».
Αφού περιγράφει τις επαφές του με Σημίτη, Ντεμιρέλ, Τσιλέρ και τις ολονύκτιες προσπάθειες του Ρ. Χόλμπρουκ, σημειώνει ότιγελούσε με τη σκέψη πως, ανεξάρτητα αν θα κατάφερνε να φέρει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, στη Βοσνία ή στη Βόρειο Ιρλανδία
“….τουλάχιστον θα είχα σώσει μερικά πρόβατα του Αιγαίου!!!!».
Του ήταν αδιανόητο διότι ένας ξένος δεν μπορεί «να συλλάβει την εθνικιστική παραφροσύνη.”
“10 χρόνια από την εθνικιστική κρίση των Ιμίων“
Του Μανώλη Βασιλάκη*
* το κείμενο του …αντιΠαράφρονος απεσύρθη κατόπιν αιτήματός του προς τα Κοκόρια…
Του Μανώλη Βασιλάκη*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου